เมื่อปีที่แล้วมีบทความหนึ่งใน New York Times เกี่ยวกับ Algorithmic Typography ที่ผมว่าสนุกดี มีการผสมผสานกันระหว่างคณิตศาสตร์และศิลปะ ฟอนต์ที่เค้ายกตัวอย่างในบทความมีทั้งแบบที่มองเห็นเป็นตัวอักษรปกติ แต่มีลักษณะพิเศษบางอย่าง อย่างเช่น

🗡 Dissection font
ตัวอักษรทุกตัวในฟอนต์นี้จะสามารถหั่นออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ที่ประกอบกันเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสได้
🟥 Tiling font
ตัวอักษรแต่ละตัวออกแบบให้สามารถนำมาวางปูเหมือนเป็นกระเบื้องได้โดยไม่มีช่องว่าง อย่างภาพในนี้ก็คือตัวอักษร B จากคำว่า Boonme Lab ในฟอนต์นี้ ที่มาปูเป็นกระเบื้องครับ

ฟอนต์บางอันก็ดูแปลก ๆ เพราะมีวิธีการออกแบบและสร้างขึ้นมาแบบเฉพาะ อย่างเช่น

🤹 Juggling font
ฟอนต์ที่รูปร่างตัวอักษรแต่ละตัวคือเส้นทางการเคลื่อนที่ของลูกบอลที่โยนขึ้นลง
🏭 Conveyer belt font
ตัวอักษรในฟอนต์นี้เกิดจากรูปร่างสายพานที่สามารถเคลื่อนผ่านหมุดทุกอันที่กำหนดไว้
🧩 Sudoku font
ตัวอักษรในฟอนต์นี้เกิดจากการระบายช่องในตาราง Sudoku ที่เสร็จแล้ว โดยระบายช่องที่เชื่อมต่อไปยังช่องตัวเลขอื่น ๆ ได้มากที่สุด และตัวเลขในช่องที่ติดกันต้องค่าต่างกันไม่เกินหนึ่ง มากขึ้นหรือลดลงได้ เช่น 9 8 7 6 5 6 5 4 3 4 5 6 7 8 เป็นต้น

นอกจากนั้นยังมี Tetris font, String art font, Glass-squishing font และอื่น ๆ อีกเยอะมาก ที่น่าสนใจไปกว่านั้นคือฟอนต์ทุกตัวนี้ออกแบบโดยคู่พ่อลูกศิลปิน-นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ เกือบทุกฟอนต์ต้องมีการเขียนโปรแกรม เขียนบทความทางวิชาการ พิสูจน์ทฤษฎีอะไรมากมากมาย ถือว่าเป็นส่วนผสมระหว่างศิลปะและวิทยาศาสตร์ที่น่าสนใจมากครับ

ที่ Boonmee Lab เองก็พยายามทำงานประมาณนี้อยู่บ้าง เพราะเราทำงาน Tech + Design ใครมีไอเดียอะไรน่าสนใจ เสนอมาได้เลยครับ หรือถ้าได้ทำงานกับเรา แล้วมีโอกาสเหมาะ ๆ อาจจะได้ทำงานสนุก ๆ แบบ Algorithmic Typography บ้างครับ

Puzzle Fonts